Hij is weer voorbij, die mooie zomer. Nu ja, mooi… juli was ok, augustus slecht en het was gedaan. Tot u spreekt een moestuinblogger wiens vakantie nogal stevig in het water is gevallen. Dat had u misschien al door.
Jaren geleden kreeg ik van een vriendin-pottenbakster een geglazuurde zwart-witte vogel. Totnogtoe ben ik er niet uit of dat nu een kip of een duif is. Feit is dat ze met mij mee verhuisde en op mijn terras pronkt. Eerst tegen een grote bloempot zodat ze mij al toesnavelde van aan de voordeur. Dat was me net iets teveel enthousiasme. Dus zit ze nu in een bloembak, verscholen onder het groen, met haar snavel naar ’t Scheld’ en haar platte zwarte staart naar mij en dat zint ons, allebei.
Liever zou ik voor de grote bloempot een lachende boeddha zien die me bij het binnenkomen naar het terras lokt. Maar die ene, waar ik mijn zinnen op gezet had, was verkocht.
Gisteren op het internet, deze week hopelijk nog in mijn brievenbus, volgend jaar bij ons in de tuin en iets later lekker op ons bord. ‘Groentjes uit eigen hof’, naar het motto van de legendarische Kempische stadionrockband ‘Evil Tupperware’. Inderdaad ja, ik heb me voor een tweede keer loos laten gaan op de prachtige website van De Nieuwe Tuin. Eerder had ik me, met het oog op volgende lente, al een keur aan potentieel zaaigoed aangekocht en nu heb ik dus mijn collectie nog een beetje uitgebreid.
