elisabeth

vandaag zag ik een geweldig én sierlijk idee om op je tafel, in je keuken, vensterbank, noem maar op lui te tuinieren en eetbaar groen te zien groeien en oogsten:

Eindelijk. Na een jaar zoeken, lobbyen, tussen hoop en wanhoop, tussen braakgrond en woekerpleintjes, aan de Schelde, van de Schelde, tussen wal en schip haast, eindelijk: een pracht van een tuin, met hoekjes en kantjes, met een besloten hofke en veel potentieel, middenin de Stad!

Omdat ik een geboren recup-er ben, geen compostvat op mijn toch al te kleine terras kan zetten, vroeg ik me vanochtend bij de koffie voor de zoveelste keer af: wat kan ik met dat gruis? wat kan ik met de resten van de kruidenthee van deze middag? welke planten kan ik blij en weelderig maken met wat? bvb: lusten de rozen wel wat van dat koffiedik? en is het wel heilzaam om zomaar grove kruidenblaadjes en restjes van de thee tussen de kruiden te strooien/gieten? Wie weet hier meer over of beter nog: heeft hier ervaring mee? Alle tips meer dan welkom! Andere recup-ideeën in die richting eveneens. En neen, ik wil geen wormenbak onder de gootsteen

Vandaag heb ik vastberaden – na dagen van overleg met mezelf – de kerrieplant gekortwiekt. Ken de latijnse naam niet maar hij ruikt in ieder geval overvloedig overtuigend naar die specerij. Met spijt in het tuindershart. Snijden in een een van mijn lievelingen is altijd een beetje in mijn eigen hart snijden. Voor menig tuinier denk ik. Je kent dat: veel hout, weinig kruid en nog minder bloemen die bovendien van jaar tot jaar kleiner worden.
Gevolg: ik kijk nu door de tralies van mijn terrastuin op de al even lege en kale vlakte van het enorme platte dak achter mij. Maar er is hoop: met veel goesting schieten jonge scheutjes op. Belofte voor een volgende lente. Zo niet? Zo niet wordt de mediterrane bak – waar een al even houterige lavendel pover staat te bloeien – met wortel en al uit de al even povere grond gerukt en vernieuwd. Opnieuw beplant met hetzelfde want dit kan niet verbeterd worden op die strategische plaats (denk aan achterliggende roofingvlakte).

Hier zit ik op mijn terras, 2 hoog, hartje Stad.

Ik begrijp niet dat de buren er niet zitten. Of zijn ze met zijn allen naar ‘de country’ of naar Linkeroever?
De wind waait, de zon schijnt en de goudenregen van de buurman bloeit gewelddadig. Ik zie het allemaal groeien en bloeien voor mijn neus. De wind scheert laag en stuwt de zilte zeegeur van over de Schelde landinwaarts. De koriander hangt slap van groeidrift. De rijk met compost gevoerde hosta beloont me met slechts 2 bloemen en heel veel blad, in tegenstelling tot de voorafgaande magere jaren. Toen een en al bloem en weinig blad. De pompoen – gekregen van onderbuurvrouw uit zaad van mijn pompoen anno 2010 – draagt bloem, met twee tegelijk, naast mekaar! Als dat maar goedkomt. Het olijfboompje – blikvanger voor de winter in vervanging van de gestorven vijg – aarzelt: ga ik kapot of ga ik verder. Neen, het plantenleven op een terras 2 hoog valt niet altijd mee. Maar was dat niet evenzo op de heuveltop in de Condroz? Wat is het verschil tussen 66 are in de Condroz of een terras van 6m2 in de koekenstad? Alleen dat het iets sneller gaat in het laatste dan in het eerste geval. En dat ik me er niet in verlies.