De tomatenproeverij op 31 juli leverde ongeveer evenveel gasten als tomatenrassen op, namelijk een zestigtal. Vooral leuk was dat heel veel bezoekers zelfgekweekte vruchten meebrachten. Een feest voor het oog, een streling voor de mond! Ik droom al hardop van een nog veel ruimere tomatenproeverij op 29 juli 2012: om mee te doen heb je een serre (of zoiets) nodig en tomatenpassie. Laat je horen!
Veel aardbeien hadden we niet met die droogte – maar wel supergeconcentreerde halfdroge vruchten. En dan zie ik op een ochtend aardbeitjes die doodleuk half afgeknabbeld zijn. Geen vogel, geen knaagdier – enfin, door uitsluiting, en vooral door een nabije, typische keutel besluit ik voorlopig dat ons egeltje ook wel aardbeitjes lust. Moet kunnen!
Brrr! Sneeuw en ijs gijzelen deze tuinier en zijn tuin!
Zelf kiempjes kweken is een simpel winteralternatief voor het echte tuinwerk. De nodige zaadjes een nacht laten weken, en daarna op keukentemperatuur op enkele dagen tijd opkweken tot krokante, pittige scheutjes: meer moet dat niet zijn.
Mijn favoriete soorten om te kiemen zijn net de makkelijkste: alfalfa en fenegriek. Alfalfa koop ik als heel kleine zaadjes, en ik stop ze in een zelfverzonnen kiembokaal: gewoon een confituurpot met wat gaas (plus elastiekje) als deksel. De dikkere zaden van fenegriek, met hun doordringende kerriegeur, kiem ik dan weer in een gekregen kiemtorentje: enkele verdiepingen van in mekaar passende, geperforeerde plastic bakjes. Je kunt overigens makkelijk zelf zoiets knutselen.
Beide kiemteelten duren amper 4 of 5 dagen met heel weinig omzien: gewoon elke dag twee keer spoelen.
Kiemen bevatten oerveel oergezonde vitamientjes en mineralen, en die vind ik mooi meegenomen, maar zoals zoveel gehypete supervoedingsmiddelen zijn ze ook niet alleenzaligmakend.
Ver hoef je niet te zoeken naar zaadjes: in elk tuincentrum en elk zaadhuis staan kiemsetjes-met te koop – een interessant nicheproduct voor de commercie, neem ik aan.
Het is misschien ongeloofwaardig om in deze tijd, waarin alles op gebied van eten, voorgekauwd aangeleverd wordt toch nog met een probleem te zitten.
En toch.
In mijn serre heb ik nog een pleintje kervel staan. Zaterdag jl. heb ik van een deel hiervan soep gemaakt en die was zeker niet slecht maar om het met de woorden van Sergio te zeggen ‘Ik had er geen wow-gevoel bij’.
Aaah, de relatieve winterrust: er is gelukkig veel buiten te doen, zodat ik geen wintervet hoef te kweken.
Zo ga ik minstens een maal per dag de kippen opzoeken in de serre, waar ze constant hun kostje kunnen scharrelen.
De wintervoorraad aan knollen en wortels zit veilig in een fris & krap keldertje, terwijl de vele pompoenen in onze iets warmere huiskelder liggen. Regelmatig controleren, dat wel. Kool en prei staan stevig ingeduffeld op het veld te kleumen: ik ga een paar keer per maand kijken, met enige onnodige bezorgdheid.
De potten met ingemaakte boontjes plus tomaat zijn dan weer supermakkelijk voor snel kokkerellen. Of ik maak eens een potje melkzuurgroentjes (zuurkool, zeg maar) met behulp van een picklepersje en een paar bokaaltjes. In volle zomer is zuurkool niet aan mij besteed, maar nu vind ik ‘m heerlijk!
Geraspte worteltjes & pastinaak & biet staan nu ook regelmatig op het menu: zoet & vullend & heel gezond.
Zaadjes bestel ik nu ook: ik doorblader de catalogus van http://biosano.promisys.be/ – toch even nakijken wat ik nog had liggen van vorig jaar en wat de kiemkracht daarvan is. Mijn zelfgekweekte zaadjes zien er ook prima uit, en dienen vooral als ruilmiddel met diverse andere tuiniers.
