We hebben begin juli allemaal ons rapport gekregen én…we zijn glansrijk gebuisd.
Althans als we de voorspelling van de Australische wetenschapper Frank Fenner (professor microbiologie aan de Nationale Universiteit van Australië) mogen vertrouwen.
Hij beweert namelijk dat binnen 100 jaar de mens uitgestorven zal zijn. De situatie is zelfs onomkeerbaar!

Geen tijd meer te verliezen dus. Misschien is het daarom dat elke tuinliefhebber druk bezig is om een eigen paradijsje te verwezenlijken.
Als voorproefje? Of om het zekere voor het onzekere te nemen? Of zijn wij de enigen die de boodschap begrepen hebben?

Ik heb in ieder geval besloten om nog kordater te werk te gaan: planten  die het minder goed gaan er uit.
Voor planten zoals Monarda of bergamotplant liet ik altijd nog een achterdeurtje open.
Het lukt echter  voor geen meter en daarom: weg ermee.
Monarda is zo’n plant die vaak met superlatieven wordt omschreven.
Toen ik hem in sommige tuinen in al zijn glorie zag bloeien, was ik ook meteen verkocht:  een sfeermaker met decoratieve, kleurrijke bloemen die ook nog volop vlinders en bijen aantrekken.
Helaas doet hij dus bij mij helemaal zijn reputatie van ‘niet geheel probleemloos’ alle eer aan.
Er verschijnt meeldauw (witte schimmel) op de bladeren en hij kwijnt weg.

Hoewel de bergamotplant inderdaad een reputatie heeft op gebied van meeldauw.
(witte schimmel), is het toch niet geheel de fout van de plant zelf.
Het echte probleem is namelijk dat ik de plant niet de ideale groeicondities kan geven.
Ik tuinier namelijk op een lichte zandgrond die niet voldoende het vocht kan vasthouden.
En vocht is nu eenmaal wat Monarda met zijn ondiep groeiende wortels nodig heeft, vooral tijdens de warme zomermaanden.

Nog maar eens het bewijs dat we ons bewust moeten zijn van de specifieke (bodem- en groei-) eisen van planten.  De natuur is een moeilijke leraar die zijn leerlingen (hoe hard ze ook hun best doen) soms wat vakantiewerk geeft.
Van je fouten moet je leren.

meer info over MONARDA