Zondag ging ik naar een workshop cupcake -versieren. Tegenwoordig is dat – net als balkonmoestuintjes, breien en confituurmaken- weer helemaal in. Retro & homemade is de nouveau chique, zo lijkt het wel  -als ik de damesbladen mag geloven. Op zich een fantastische trend, met je handen bezig zijn, iets echt zelf maken en weten ontstaan uit niets. Het maakt het leven ongetwijfeld rijker. Of het nu een trui is uit een bol wol, een voorraadkast confituur uit een bak aardbeitjes of een een rijke oogt uit een lapje aarde.

Tegenwoordig lijkt het meeste werk ‘virtueel’ te gebeuren. Het gros van de jobs bestaat erin achter de computer te zitten en schermwerk te doen. Iets heel anders dan met je hele lijf werken aan iets en er – letterlijk dan – je handen aan vuil te maken. Een vriendin van me is psycholoog. ze vertelde me dat het iets is wat ze depressieve mensen vaak aanraad!: je handen in de aarde te steken. Bezig te zijn met natuurlijke materialen: hout, grond, groen… niet alleen plastic, pvc of andere hightech materialen aanraken, maar iets maken, creëren waardoor je achteraf kunt zeggen: ‘kijk dit heb IK gedaan’. Uiteraard worden vele dingen routine, of zelfs een sleur, maar ik herinner me zelf nog mijn eerste zelf gekookte maaltijden, of het genot van een mandje geplukte kersen. Als ik mezelf dat bedenk als ik wéér eten moet maken, gaat het prompt een stuk beter. Waarschijnlijk hebben jullie ook van die trucjes om jezelf tot tuinieren aan te zetten (of is dat altijd met vreugde, storm und drang?)

Moestuinieren heeft al die fantastische eigenschappen om mensen gelukkiger te maken: van niets iets maken, en van dat iets (de groenten) nog eens koken, of uitdelen. In aanraking komen met de seizoenen, voelen dat je leeft én fier kunnen zijn op het resultaat. Vandaar – en nu zijn we terug bij het begin-  dat ik aan jullie moest denken toen ik deze taart zag op de workshop. Zelf leren maken  kan hier (maar wel eerst je handen wassen). Leve de moestuiners!