Hoog aan de hemel klopt de zon overuren en geeft het beste van zichzelf.
De planten laten hun armen hangen, de kippen liggen uitgeteld op hun buik in stofferige putten de koelte op te zuigen. Geen kat die nu beweegt. De Vlaamse gaai zit met slaapogen vanuit een hazelaarstruik mijn doperwten te bewonderen en beslist wat hij en zijn kroost vanavond gaan eten. Het groene kikkerpaar in de vijver soest tussen de waterlelies, te lui om te boeren. De aalbessen liggen in trossen te kronkelen voor het beste plekje in de volle zon.
Mijn kleine buitenwereld relaxt and takes it slowly.
Dit gedrag werkt zo aanstekelijk dat het ongezien onder mijn huid kruipt. Het kriebelt om zelf ook wat te midzomeren. Effe het verstand op nul en de blik op oneindig zetten, genieten van dit zensationeel moment.
Tja, iedereen is dan ook geen fotograaf, zoals we nu van jou zijn te weten gekomen
Een beeld beklemtoont, maar het blijft toch over de inhoud gaan, niet? Wat is een blog anders? We zitten niet op Flickr of FaceBook …
Mij valt eerder iets anders op: weinig interactie.
Het heeft wel iets, al overvalt een dergelijke klimatologische situatie ons meestal, en is ze enkel verzoenbaar met Pernod en meer van dat. Als het maar passief is. Worden. Want alle actieve werk-woorden zijn onder deze omstandigheden onverantwoord
@guido, inderdaad weinig interactie – komt misschien ook door de warmte? of zit iedereen in zijn tuin te genieten of te gieten?
Deze post is gesloten
Ah, nog eens iemand die een foto plaatst. Anders is het hier maar een droge boel. En het is buiten als zo droog…