Tijdens de pauze van een workshop kwam een dame enthousiast op me af ‘Ik ben lid van Velt en moestuinieren is echt mijn ding.’ Ze was niet de eerste de beste want gespecialiseerd in Emotionele Intelligentie. Dus ik meteen één en al aandacht. En ja, ik kon iets leren, want ze vertelde onder andere: ‘Het heeft jaren geduurd eer ik het doorhad, maar op een moment zei mijn yogaleraar dat tuinieren mijn natuurlijke manier van mediteren is. Ik wist meteen dat hij gelijk had en sindsdien tuinier ik met nog méér plezier dan vroeger.’
Ik herkende me toen in haar verhaal en het schiet terug me te binnen bij de vraag ‘Waar luister je naar als je tuiniert?’ Eerlijk gezegd, ik zou het niet weten. Niet concreet. Tuinieren is voor mij: met één ding bezig zijn. Multitasking in de tuin? Nee bedankt! Massa’s impulsen uit de buitenwereld? Liever niet als ik tuinier.
Inzoomen is de boodschap en dat lukt aardig want kleinfruithaagjes verdelen onze moestuin in veertien perceeltjes. Ik leg me toe op één perceeltje tegelijk. Vijfentwinitig vierkante meter, dat is lekker overzichtelijk. Tegelijk valt op dat plekje zoveel te beleven. Ik voel het werken met mijn handen, zie verrassende details van de natuur, proef en ruik het seizoen,… en ga daar zo in op dat ik nauwelijks iets hoor. Gelukkig maar want spoor- en snelweg zijn niet ver af.
Door zo op mijn gemak in één tuinkamer bezig te zijn verzet ik mijn gedachten. Je weet hoe dat gaat he. Gedachten die in de weg staan gaan opzij, andere borrelen op. Er wordt gerelativeerd, gedroomd, er zijn flarden muziek. Bijvoorbeeld dat van Raymond: ‘In mijn hoofd is alles heel eenvoudig, in mijn hoofd valt alles op zijn plaats. Geen geweld, geen loeiende reclame. Welkom, welkom, in mijn hoofd.’