De tomatenproeverij op 31 juli leverde ongeveer evenveel gasten als tomatenrassen op, namelijk een zestigtal. Vooral leuk was dat heel veel bezoekers zelfgekweekte vruchten meebrachten. Een feest voor het oog, een streling voor de mond! Ik droom al hardop van een nog veel ruimere tomatenproeverij op 29 juli 2012: om mee te doen heb je een serre (of zoiets) nodig en tomatenpassie. Laat je horen!

Veel aardbeien hadden we niet met die droogte – maar wel supergeconcentreerde halfdroge vruchten. En dan zie ik op een ochtend aardbeitjes die doodleuk half afgeknabbeld zijn. Geen vogel, geen knaagdier – enfin, door uitsluiting, en vooral door een nabije, typische keutel besluit ik voorlopig dat ons egeltje ook wel aardbeitjes lust. Moet kunnen!

Brrr! Sneeuw en ijs gijzelen deze tuinier en zijn tuin!
Zelf kiempjes kweken is een simpel winteralternatief voor het echte tuinwerk. De nodige zaadjes een nacht laten weken, en daarna op keukentemperatuur op enkele dagen tijd opkweken tot krokante, pittige scheutjes: meer moet dat niet zijn.
Mijn favoriete soorten om te kiemen zijn net de makkelijkste: alfalfa en fenegriek. Alfalfa koop ik als heel kleine zaadjes, en ik stop ze in een zelfverzonnen kiembokaal: gewoon een confituurpot met wat gaas (plus elastiekje) als deksel. De dikkere zaden van fenegriek, met hun doordringende kerriegeur, kiem ik dan weer in een gekregen kiemtorentje: enkele verdiepingen van in mekaar passende, geperforeerde plastic bakjes. Je kunt overigens makkelijk zelf zoiets knutselen.
Beide kiemteelten duren amper 4 of 5 dagen met heel weinig omzien: gewoon elke dag twee keer spoelen.
Kiemen bevatten oerveel oergezonde vitamientjes en mineralen, en die vind ik mooi meegenomen, maar zoals zoveel gehypete supervoedingsmiddelen zijn ze ook niet alleenzaligmakend.
Ver hoef je niet te zoeken naar zaadjes: in elk tuincentrum en elk zaadhuis staan kiemsetjes-met te koop – een interessant nicheproduct voor de commercie, neem ik aan.

Het is misschien ongeloofwaardig om in deze tijd, waarin alles op gebied van eten, voorgekauwd aangeleverd wordt  toch nog met een probleem te zitten.
En toch.
In mijn serre heb ik nog een pleintje kervel staan. Zaterdag jl. heb ik van een deel hiervan soep gemaakt en die was zeker niet slecht maar om het met de woorden van Sergio te zeggen ‘Ik had er geen wow-gevoel bij’.

Daarom wil ik hier een oproep plaatsen voor het ultieme recept voor kervelsoep.
Op internet zijn veel recepten te vinden maar ik geloof niet dat die ook allemaal al eens echt uitgetest zijn.
Ik heb mij gebaseerd op het recept van de boerinnenbond (boek) en het is niet leuk als je moet toegeven dat de kervelsoep die uit blik komt, toch smakelijker is.
Wie kan helpen?

Aaah, de relatieve winterrust: er is gelukkig veel buiten te doen, zodat ik geen wintervet hoef te kweken.
Zo ga ik minstens een maal per dag de kippen opzoeken in de serre, waar ze constant hun kostje kunnen scharrelen.
De wintervoorraad aan knollen en wortels zit veilig in een fris & krap keldertje, terwijl de vele pompoenen in onze iets warmere huiskelder liggen. Regelmatig controleren, dat wel. Kool en prei staan stevig ingeduffeld op het veld te kleumen: ik ga een paar keer per maand kijken, met enige onnodige bezorgdheid.
De potten met ingemaakte boontjes plus tomaat zijn dan weer supermakkelijk voor snel kokkerellen. Of ik maak eens een potje melkzuurgroentjes (zuurkool, zeg maar) met behulp van een picklepersje en een paar bokaaltjes. In volle zomer is zuurkool niet aan mij besteed, maar nu vind ik ‘m heerlijk!
Geraspte worteltjes & pastinaak & biet staan nu ook regelmatig op het menu: zoet & vullend & heel gezond.
Zaadjes bestel ik nu ook: ik doorblader de catalogus van http://biosano.promisys.be/ – toch even nakijken wat ik nog had liggen van vorig jaar en wat de kiemkracht daarvan is. Mijn zelfgekweekte zaadjes zien er ook prima uit, en dienen vooral als ruilmiddel met diverse andere tuiniers.

Het moestuinwerk zit er zo goed als op en toch vind ik dit een heel leuke periode.
Waarom?
In deze periode duik je de diepvriezer of ijskast in en aan alles wat je bovenhaalt kleeft een verhaal of een herinnering.
Je haalt er een pak boontjes uit en je herinnert je direct dat het telen ervan dit jaar veel moeite heeft gekost. Je hebt ze vervloekt want pas de derde maal lukte het en kwamen ze op.

Bij de worteltjes weet je dat het een heel smakelijke soort is en dat je volgend jaar opnieuw dezelfde zal zaaien.
In de kelder ligt nog een pompoen. Het zaad heb ik meegebracht van de tuinbeurs in Beervelde. Het was zaterdag en het was schitterend weer.

Leuk toch: je beleeft al etend het seizoen weer opnieuw.
Een groot voordeel dat weinig vermeld wordt vind ik.

Terwijl overal in het land honderden activiteiten plaatsvinden naar aanleiding van de week van de smaak (een week van maar liefst 10 dagen) is het tijd voor mijn laatste bijdrage aan deze moestuinblog. Het meeste werk in de moestuin zit er trouwens op en een flink deel van de oogst is binnen. Het is tijd om gezellig rond het vuur te zitten en te genieten van een zelf geperst appelsapje of wie weet, een zelf gebrouwen notenporto.

Het doel van de week van de smaak ik mensen letterlijk laten proeven van onze (en andermans) rijke eetcultuur. Om aandacht te hebben voor kwaliteit en herkomst van producten, om de verhalen achter ons voedsel te leren kennen. Geen overbodige luxe in een tijd waar de productie van voedsel steeds meer industrieel gebeurt en het ritueel van samen koken en eten onder druk staat.

Deze cijfers zeggen veel over onze huidige voedselcultuur…

• In 1960 bezat een kruidenier 2.000 verschillende producten. Vandaag zijn er in een supermarkt meer dan 150.000 te vinden.
• Jaarlijks wordt in België 600 000 ton voedsel weggegooid. (cijfer van de Belgische voedselindustrie)
• In 1850 ging ongeveer 60% van het totale gezinsbudget naar voeding.  In 1930 was dit nog 30%. Nu ongeveer 15%.
• Om 1 calorie voeding te produceren wordt gemiddeld 10 calorieën fossiele brandstoffen (vooral olie) gebruikt.
• In 2008 is door de Belgische boeren 679 miljoen liter  melk uitgevoerd. In hetzelfde jaar  is tevens 649 miljoen liter melk ingevoerd.
• Een gemiddelde Belg consumeert bijna 800 kilogram voeding en dranken per jaar

Daarom wil ik afsluiten met een ode aan de mannen en vrouwen en kinderen die op hun kleine stukje grond of in bloempotten op het balkon vlijtig eigen groenten kweken.

Zij bewaren kennis die essentieel is om te kunnen overleven. Kennis die over vele generaties terug gaat en waarvan ik hoop dat ze deze kennis en kunde ook zoveel mogelijk doorgeven aan anderen.

Zij tonen aan dat je voor voedsel kan zorgen zonder scheikundige meststoffen of bestrijdingsmiddelen. Zonder voedselkilometers of verpakkingen.

Zij houden contact met de natuur, kennen de seizoenen, en weten dat het beter is om samen te werken met de natuur in plaats van de natuur te willen overwinnen. Ze kennen beter dan wie ook de kringloop van het leven.

Zij zorgen mee voor de kwetsbare biodiversiteit door kleine eilandjes te onderhouden die een biotoop vormen voor allerlei vormen van leven in en boven de grond.

Ze bewaren groenten en kruiden die je nooit in de supermarkt kan vinden. Omdat ze niet genoeg opbrengen, omdat ze moeilijk industrieel te kweken zijn of om andere redenen. De variëteiten van zaden en soorten dank zij hen worden bijgehouden zullen op een bepaald moment misschien meer waard zijn dan al ons geld op de bank.

Ze kennen het verschil tussen een echte tomaat en een op water gekweekte met de vrachtwagen ingevoerde tomaat. Ze bewaren een stuk van onze cultuur en erfgoed dat onbetaalbaar is.

Om deze, en nog vele redenen, zeg ik: bedankt!

Na alle regenbuien en waterellende was het een heerlijke dag vandaag.
Het wordt nu wel kouder met nachtvorst en dat is het signaal voor mij om mijn citroenverbena’s uit de grond te halen om ze koel te overwinteren.
Dit wordt zowat mijn laatste wapenfeit in de moestuin, die er voor de rest verlaten en beschut onder een flink (gemalen) bladerdek bijligt.

Misschien bedenk ik me nog wel en koop ik toch nog die citrusbomen die ik in een tuincentrum bij de koopjes zag staan. Ik heb nog plaats in mijn serre dus…
Geïnspireerd door het stukje over exotische vruchten van Flora.
Zo’n droomgaard (wat een leuk woord!) hoeft niet echt een ver van mijn bed idee te zijn als je een serre hebt of een veranda aan je huis!

Bladkool.
Boeren- of krulkool kennen we allemaal, maar er zijn zoveel meer rassen van dit niet kroppend type kool: al dan niet krullend, van paars, over wit geaderd, tot diverse groentinten; en in diverse hoogtes en bladvormen. Sierlijk genoeg dus, én een waardevolle groente. Door de nauwe verwantschap met de oorspronkelijke wilde kool is dit type immers behoorlijk winterhard, en zit het blad vol vitamines, mineralen en anti-oxidanten. De hele winter door oogst ik blaadjes – lekker rauw overigens, na de vorst – en in de lente produceert elke plant tientallen broccoli-achtige knopjes.
Een kille ochtend met rijm op elk stukje plant? Ik rep me naar buiten, en schiet enkele foto’s van dit moois. Vooral de winterharde koolsoorten komen nu pas tot volle schoonheid. Ze lijken, net als ik, te genieten van dat fijne laagje ijs.

Druiven en komkommers uit de supermarkt bevatten het meeste landbouwgif.!
LEES MEER

De tomatenproeverij op 31 juli leverde ongeveer evenveel gasten als tomatenrassen op, namelijk een zestigtal. Vooral leuk was dat heel veel bezoekers zelfgekweekte vruchten meebrachten. Een feest voor het oog, een streling voor de mond! Ik droom al hardop van een nog veel ruimere tomatenproeverij op 29 juli 2012: om mee te doen heb je een serre (of zoiets) nodig en tomatenpassie. Laat je horen!Dysfonction érectile