Dat wilde planten een lekkere toevoeging kunnen vormen aan het dagelijks menu, heb ik hier al een paar keer verteld. Maar ook om andere redenen vormen wilde planten een dankbaar extraatje voor de moestuin.
Ja, ik heb het over gier…
Drie jaar geleden verzamelde ik met zoonlief armenvol heermoes, toen onze tuinbonen overdekt waren met zwarte bonenluis. Die heermoes werd overgoten met water, en mocht een flinke week trekken.
Het resulterende stinkende goedje werd op de bonen gesproeid, en binnen no-time was er geen bladluis meer te zien.
Heermoesgier staat er op dit moment niet te trekken, maar wel een kuip smeerwortelgier. Smeerwortel bevat flinke hoeveelheden kalium, en daar zijn tomaten dan weer gek op. Deze gier zal ik niet onverdund op de planten spuiten, maar er – verdund – de tomaten mee gieten. (In plaats van smeerwortel kan je net zo goed brandnetel of kleefkruid gebruiken, smeerwortel is immers echt niet de enige kaliumrijke plant.)
