De liefde gaat me tonrond maken. Benieuwd of mijn uitverkorene me dan nog zo knap zal vinden, maar het is zijn eigen schuld. Dit weekend bracht ik welgeteld drieëndertig uren met hem door, waarop werden verorberd: minipizza’s, koffiekoeken, hartige hapjes, een barbecuemenu, aardbeienijsjes, appeltaart, en havermoutpap met frambozen en honing. Werden gedronken: niet nader te bepalen hoeveelheden rode wijn, witte wijn, cava en een glaasje jenever. En, voor u me een alcoholprobleem toedicht: ook hele liters water en ice tea.

Het slechte nieuws is dat mijn lief en ik binnenkort samen op zoek zullen moeten naar een grotere kledingmaat, of dat mij onder de kerstboom een fitnessabonnement wacht. Het goede nieuws echter is dat de liefde wel vaart bij een extra vetlaagje. Dat was tenminste het wishful thinking van de Romeinse dichter Terentius. Sine Cerere et Baccho friget Venus, zo noteerde hij: zonder Ceres en Bacchus bevriest Venus. Met de oogstgodin Ceres als belichaming van al wat lekker is, en met Bacchus als lichtjes bedwelmde wijngod, begrijpt u dat Terentius allicht ook vooral zelf op zoek was naar een goed excuus om thuis zijn bord nog een keer vol te scheppen. Zonder goed eten en een flinke dosis wijn, zou de liefde immers een treurige dood sterven.

Terentius’ gevleugelde woorden spraken tot de verbeelding, want in de zestiende eeuw werd het thema ongemeen populair in de schilderkunst. Eén van de beroemdste versies werd vervaardigd door de in Antwerpen geboren Bartholomeus Spranger, die vooral furore maakte aan het Praagse hof van keizer Rudolf II. Het was dan ook voor de keizer dat Spranger in 1590 zijn Sine Cerere et Baccho schilderde. Het schilderij toont het spreekwoord wel erg letterlijk: op de voorgrond zijn Bacchus en Ceres getoond, terwijl ze weglopen van een kleumende Venus, die zich warmt bij een vuurtje.

Vergist u zich echter niet: het was hoegenaamd niet de bedoeling dat het thema van Sine Cerere et Baccho de toeschouwer zou aanzetten tot schransen, drinken of vrolijk in het rond flikflooien: naar goede zestiende-eeuwse gewoonte hield het schilderij een waarschuwing in om dat net níét te doen. Niet dat men iets had tegen de liefde, maar de snode Venus stond vooral symbool voor die verfoeide vleselijke driften en voor de ongecontroleerde lichamelijke liefde. En daarvoor moest een mens nu eenmaal op zijn hoede zijn, al was het maar om eerder prozaïsche redenen: seksueel overdraagbare ziekten vormden ook in die dagen al een reëel gevaar. De waarschuwingscampagne avant la lettre was overigens bepaald multimediaal: zo schreef jonker Jan Van der Noot een ode op de kus, die, aldus de dichter, minstens zo erotisch was als de rest van het minnespel. Kwestie van de focus een beetje te verschuiven.

In de keizerlijke collectie zal de boodschap van Sprangers schilderij wellicht echter eerder hebben gefunctioneerd als een lofzang op Rudolf II, die natúúrlijk de rede verkoos boven die laakbare lichamelijke liefde, en die zich toch nóóit te buiten zou zijn gegaan aan schransbuien en dronkenschap. Ahum en uche uch: de nooit gehuwde Rudolf zag zich niet enkel graag omgeven door erotiserende schilderijen, maar liet ook een trits onwettige kinderen achter. Rudolf was overigens nog goed af, want menige edelman liet het leven door syfilis of een gelijkaardig cadeautje van een minnares. Over beschadigde levers als gevolg van alcoholgebruik zijn niet meteen gegevens bekend, maar verkeerde eetpatronen kostten eerder op de eeuw keizer Karel V het leven: behalve jicht, had de man allicht ook suikerziekte, maar omdat suikerziekte officieel nog niet echt was uitgevonden – laat staan de behandeling – vrat de keizer zich letterlijk dood. Of zijn liefdesleven daar beter van werd, is twijfelachtig.

Slik.

Misschien moeten we toch wat gezonder gaan wezen, mijn lief en ik. En omdat een mens van de liefde alleen niet echt kan leven, stel ik een dieet voor van komkommer en olijven met tomaten op een bedje van sla. Of van geroosterde ajuinen, aubergines, rode pepertjes en courgette, samen met wat look even in de oven. Of van wilde rijst met komkommer en tomaat en stukjes sinaasappel. Of… Hm. Ik weet niet of het de redding wordt van onze lijn. Maar lekker zal het zijn. En de liefde, die zal bloeien.