Laat ik nu de gelukkige bezitter zijn van een oma met een pompoentuintje, ergens vanachter in den hof. Zonde om die gewoon mooi te laten wezen bij de voorkeur, dus breng ik elke week een verse mee naar huis. Dit noopt tot heerlijke creativiteit. Want hoeveel gerechten kan je maken met pompoen? En wat is nu het ultieme recept voor pompoensoep?

Heel graag dus jullie recepten voor deze gele, zwarte, witte, oranje, … schatten. Risotto, lasagne, taart, bladerdeegvariant,muffins, ovenschotel, soep, pompoenbrood, chutney, loempia’s…. U maakte het, wij willen het ook proeven!

Je hebt nog tot 15 november om ervoor te zorgen dat alle pompoenen in België geserveerd worden!

Ik bijt alvast de spits af.

Herfsttaart met pompoen (voor de luie kok)

Nodig:

1. Een kwart oranje pompoen (350 gram ongeveer (als je teveel hebt: in de soep ermee))
2. 2 pakjes diepvriesspinazie
3. kant-en-klaar bladerdeeg
4. Een handje noten (hazelnoten, walnoten, cashew…)
5. 250 gram spekjes (eventueel)
6. 3 eieren
7. Room (als je voor smeuïg gaat) of melk (70 ml?50 ml? ik doe het wat op de gok)
8. kaneel (een eetlepel)
9. Peper & Zout

Verwarm de oven voor op 180°. Breng water aan de kook. Snij de pompoen in de naden tot partjes. Schil met een aardappelschiller. Snij in blokjes en laat die tien minuutjes koken. Ontdooi ondertussen de spinazie. Leg het bladerdeeg in de vorm. Bak de spekjes (als je vegetarisch bent, laat ze er dan uit). Voel je nu al blij over het nakende succes. Kluts de eieren met de melk of de room (houdt ongeveer een theelepeltje apart) Meng de ontdooide spinazie met de drie geklutste eieren en de room. Giet de pompoenstukjes af. Meng ze met kaneel. Doe ze onder het spinaziemengsel. Voeg ook de noten en het spek toe. Kruid met peper en eventueel zout (als er spekjes inzitten is het zout genoeg). Kieper alles in de bladerdeegvorm. Strijk de randjes van het bladerdeeg in met eimengsel. Laat 45min bakken in de oven of totdat het mengsel vast is. Serveer warm of koud.

Opmerking: Misschien ook lekker met feta erbij (ipv spek), dat heb ik nog niet geprobeerd. Als je het als hoofdmaaltijd wilt geven, kan je op de bodem gekookte aardappelschijfjes leggen. Njam!

Toch zijn we benieuwd naar de dingen die jullie deze zomer in uw moestuin hebt kunnen realiseren. Giet je herinneringen in een mooie vorm en post ze op onze blog.

Je hebt nog tot 15 oktober de tijd om jezelf van je beste kant te laten zien… vergeet je bericht niet te taggen met ‘weekthema’.

Ieder jaar overwintert de kip-duif op een schap in de bergkast. Ik heb een liefde-haatverhouding met haar. De vriendin-pottenbakster zie ik niet meer maar haar geest kleeft eraan. Och ja, ze zit daar heerlijk roerloos, glimmend van deugd onder haar bladerdek, dus ze blijft.

Op de vensterbank liggen momenteel drie eetklare patissons en wat pompoentjes te genieten van de laatste zomerzon. Ooit kreeg ik van mijn toen opgroeiende kinderen twee platte, geribbelde pompoenen in bloempotspijs. Nu ligt er één naast de echte. Leuke knipoog, daar hou ik wel van.

De laatste aanwinst zie ik ‘s ochtends als ik mijn slaapkamergordijn opentrek. Dan kijk ik recht in een stenen engelengezicht-met-vleugeltjes. Hij ligt aan de voet van de reukerwten. Ik raak er niet uit of hij nu naar me lacht of weent of grijnst. Hij woont er dan ook nog maar sinds mijn laatste verjaardag, toen ook de kerstboom de deur uit moest.

PS: de foto’s moet je erbij verzinnen maar dat zal wel lukken zeker

Ergens tussen kitch en verwondering begon ik me af te vragen hoe ik dat zo zag, de kunst naast en tussen de natuur. Hier beweren ze alvast dat de tuinkabouter terug is, en ook ik vond het hilarisch in mijn aardbeienperkje een kaboutertje te planten (die deed het in elk geval beter dan de aardbeien zelf). Verder droom ik -hoe kitchy ook-  van een mooi wasbekken voor vogeltjes, met stenen vogels in.

Hoe zit dat bij jullie. Mag er meer in een moestuin staan dan planten alleen? Behoor je tot het tuinkaouterbevrijdingsfront of kan je genieten van een ‘extraatje’?  Besteed je extra zorg aan de keuze van je kruidenpotten of naamkaartjes, of moet alles er ongerept uitzien? Vertel er me alles over. Tag met Weekthema. Je hebt nog tot 21 september om hierop te antwoorden. Foto’s uiteraard welkom.

Uit: ‘The Land’, 1927, Vita Sackville West (1892-1962)– Sissinghurst Castle

The Land is een nostalgische lofzang op het Kentse landschap in alle seizoenen en won de Hawthorne prijs, geld dat door Vita onmiddellijk aan planten besteed werd zoals zowat alles wat zij verdiende met schrijven van tuincolumns, gedichten en romans.

Sissinghurst is een van de meest bezochte en inspirerende tuinen in Engeland en zeker de meest beroemde. Niet direct een grote moestuin maar een prachtig landschap vol boeiende tuinkamers, kleurencombinaties en vormen.

Begin jaren negentig bezocht ik dit landgoed. Toen is Vita voor mij als dichter-schrijfster-tuinier een inspirerende vrouw geworden. De constante wisselwerking tussen natuur(haar tuinen) en cultuur(haar schrijven) heeft haar en ook mij steeds geboeid. Zij was een zeer excentrieke figuur, liep steeds in laarzen maar met parelsnoer rond, had een intense passie voor tuinieren. Eerst las ik haar biografie en nadien volgden zowat al haar eigen werken. Zij schreef in haar bureau in de toren van het landgoed.

Vita genoot heel erg van haar besloten formele kruidentuin met een ongelooflijk grote verscheidenheid aan planten. Zij hield van kruiden, oude kruidenboeken, tuinhistorie, Shakespeare’s planten, geuren in de tuin, bijzondere groenten en oude rozen. Ook ik heb iets met kruiden, al heel lang. Van de lente tot de herfst zoveel kleuren groen, zoveel verscheidenheid in geuren, blad en bloei. In hoogzomer vol leven van zoemende bijen en hommels en vlinders. Zo’n veelzijdig gebruik.

Volgens het boekje van The National Trust dat ik ter plekke kocht had Vita zo’n sterke en accurate geurzin dat zij met gesloten ogen en een blad onder haar neus het kruid kon identificeren.

Gisteren zien voorbijkomen op één: Pot je eigen pil (in het Engels: Grow your own drugs).

Het is een Britse reeks waarin etnobotanicus James Wong de kijker wegwijs maakt in de heilzame werking van planten, fruit, bloemen en kruiden uit de eigen tuin. Hij heeft een beetje dezelfde flair als Jamie. Oliver.

James demonstreerde gisteren dat fruit niet alleen voedzaam is, maar ook helpt tegen allerlei kwaaltjes. Vijgen werken verlossend bij constipatie, hop bevordert de nachtrust, kiwi’s en papaja’s werken prima als verzachtend gezichtsmasker en James’ fruitsoep helpt uitstekend bij een verkoudheid.

Klik hier voor een stukje van z’n show (in het Engels)

Volgende zondag gaat het over tuinkruiden. Hypochonders en moestuiniers weten dus wat doen.

Tuinprogramma’s die verder gaan dan siertuinen, wat mij betreft een trend die zich mag verderzetten! Nog meer tips? DVD’s, online te bekijken, op een andere zender… Maak er een blogpost over ent ag met ‘weekthema’!

Studio ORKA maakt voorstellingen op locatie. Voor ‘Warmoes’ graven ze zich onder in volkstuintjes en laten ze het publiek proeven van geëmigreerde courgettes, welriekende prinsessenboontjes en spinazie waar je ijzersterk van wordt. Wees welkom op de opentuinendag en bepaal mee wie de prijs wint voor de origineelste moestuin. Wordt het Willy de warmoezenier of gaat Nancy de kruidenheks met de Gouden Komkommer lopen?
Een verhaal over bonsaifanaten en tuinacrobaten. Over rivaliteit,… vanaf 7 jaar.

Lees hier een recensie, en als het je wat lijkt, kijk dan hier waar ze in jouw buurt spelen!

We koppelen hier ook het nieuw weekthema aan! Heb jij ooit een theaterstuk gezien over tuinen? Een film? boek? een muziekstuk? een prachtig schilderij, een documentaire, een operette…

Kortom: waar zag jij natuur succesvol ‘gecultiveerd’?

Je hebt nog tot 13 augustus om een stukje te schrijven. vergeet niet te taggen met ‘Weekthema’

Hier is de oogst nog heel erg zielig… ik had mijn grond niet verrijkt en probeerde dus op goed geluk nog snel aardbeienplantjes over te planten in eeuwenoude bloembakken aan het huis. Volgend jaar toch iets gestructureerder aanpakken…

Maar wat was ze lekker, die éne aardbei!

Nu kweek ik al de 4e zomer kruiden en bloemen in plastic bloembakken tegen de terrasrand. Veel overlevers-blijvers die enthousiast zichzelf uitzaaien en overlevende kruiden als bonenkruid, lavas, lavendel, kerrieplant – nog nooit zoveel bloemen als dit jaar!- oregano en dragon. Venkel heeft het opgegeven in de ondiepe bakken. Daartussen groeien ieder jaar de vrolijke wildebrassen: goudsbloemen en oost-indische kers in tinten van geel tot diep oranjerood. Dicht bevolkt die bakken en toch met volle goesting samen.
Onder het slaapkamerraam – de andere kant van mijn 1,20m breed terras – staat mijn oude eiken bank, potvol kruiden en knipsla-in-bak, een zelf gezaaide basilicum en ook al de 4e zomer lang een prachtige grijsgroene hosta. Onder de parasol van zijn bladeren schuilt mijn gietertje-met-broes, de gewone gieter wacht in de keuken op recup-water. Voor het eerst huist daar ook een eenjarige: romantisch zachtroze dikdubbel vlijtig liesje, mijn naamgenoot.
Onder de oude bank, op de terrasvloer, staat de bewuste pompoen samen met mijn ‘experimenten-pot’: bij de stadspotters gevuld met een nieuw venkelplantje in het midden, daarrond rode melde – groeit niet hoog uit maar houdt stand Eddy! – en iets waarvan ik dacht dat het zurkel was maar nu ik de botergele bloem/bloei zie denk ik eerder aan een oosterse kruisbloemige sla-soort.

Ik kan lyrisch en intens gelukkig worden over al dat groen geweld op deze plek van 1,20m bij 4,15m op het z-westen, in hartje Antwerpen en 2 hoog, dus nogal extreme omstandigheden. Vooral de noorderwind blaast je hier van je sokken.
Weet je wat momenteel zo mooi is? Tussen 5 en 6 uur ’s morgens doen de hommels de hostabloemen aan. Hun gezoem aan het open slaapkamerraam, zo dichtbij, wekt me. Dat is mijn ochtendgroet. ’s Middags pits en pluk ik een bord vol geurende smaken.’s Avonds zit ik op mijn terras met een tasje kruidenthee te kijken naar mijn wondere wereld, met de bloedrode ondergaande avondzon of de lage, traag voorbijtrekkende wolken recht voor mij. De geur van kruiden en bloemen mengt zich soms met een zilte zeegeur aangewaaid vanop de Schelde. En, zoals een echte boerendochter betaamt, keur ik mijn stads-pottenveld en zie dat het goed is.
Of: ‘How to live a simple life’ (Peter Owen Jones, BBC2-reeks)