Met grootvader naar zijn stadstuin gaan vond ik dan weer wel leuk. Sla, wortellen, aardappelen. Van niets, iets… dat maakte toch indruk. En aan zijn garage leek altijd wel rabarber te groeien. Leuk om te eten met flink wat suiker, of om als paraplu te gebruiken bij regenweer.

Bompa heeft me ooit geholpen, op een klein stukje grond achter in onze tuin bonen te planten. Ik geloof dat er een staak of 4 stond en als ze oogstrijp waren liep ik fier als een gieter achter moeder aan. Goed bekeken van ‘den bompa’, want dit bleek de ideale manier te zijn om me nuttig bezig te houden, en groentjes te doen eten. God weet wat ik op m’n perceeltje ooit nog gezet heb, maar plots was het weg. Niet gestructureerd aangeplant en als onkruid gewied door moeder. Ben ik er maar direct mee gestopt.

De overburen deden het beter, daar stond alles netjes in rijtjes, met plaatjes erbij. Als wij zin hadden in een wortel, vers uit de tuin, dan wisten we direct in welke rij we moesten zijn. Het lekkerste vond ik echter verse erwtjes, rech uit de peul. Die gingen we dan weer stiekem bij andere buren ontvreemden. Kun je amper een ‘jeugdzonde’ noemen denk ik dan.

Onlangs zelf zeer bescheiden begonnen met wat kruiden en een beetje sla! Wee het gebeente van de lokale jeugd die dit stiekem komt opeten.

In de pluktuin kiemt al heel wat spontaan groen van eetbare gewassen die zich vorig jaar wat hebben mogen uitzaaien. Denk hierbij maar aan sla, mosterdblaadjes, rucola, goudsbloem, zelfs veldsla, :.. Ze zijn ook hier minstens een maand later dan gewoonlijk, dus dat wordt nog even wachten eer die alles lekker bedekken.

De hele serre staat, naar goeie gewoonte, al behoorlijk vol. Het oogstbaar groen, zoals mosterdblaadjes, tuinkers, rucola, sla, koriander, dille, radijs en uienpijpjes groeit zienderogen. Boven op de grote broeihoop wast het jonge plantgoed van tomaat, komkommer, paprika, aubergine en nog enkele warmteminnende kruiden. In andere kweekbakken, over de serre verspreid, kweek ik in heel wat plantjes op van pompoen en courgette, suikermais, kool en lage boontjes. Van veel gewassen teel ik een rijke waaier aan rassen, en om die uit mekaar te houden etiketteer ik elk rijtje – of soms elk potje – met mesheftschelpen. Voor de veiligheid heb ik, zoals elk  jaar, iets te veel plantgoed van een aantal gewasjes: fijn om uit te delen, te ruilen, …

Regelmatig water geven hoort er natuurlijk bij, en één keer per week bepoeder ik, met de handverstuiver, al dat jonge plantgoed heel lichtjes. Ik verstuif afwisselend lava– en basaltmeel, en telkens voeg ik hier ook een soeplepel bentoniet en gemalen zeewier toe. Zo krijgen de opgroeiende plantjes wekelijks wat extra mineralen en sporenelementen. Dit stoffige gedoe verhoogt de pH van blad en bodem ook lichtjes en weert zo schimmels en bladluizen: beide plagen krijg je anders namelijk makkelijk in zo’n warm en vochtig klimaat vol sappige blaadjes.