Uit: ‘The Land’, 1927, Vita Sackville West (1892-1962)– Sissinghurst Castle

The Land is een nostalgische lofzang op het Kentse landschap in alle seizoenen en won de Hawthorne prijs, geld dat door Vita onmiddellijk aan planten besteed werd zoals zowat alles wat zij verdiende met schrijven van tuincolumns, gedichten en romans.

Sissinghurst is een van de meest bezochte en inspirerende tuinen in Engeland en zeker de meest beroemde. Niet direct een grote moestuin maar een prachtig landschap vol boeiende tuinkamers, kleurencombinaties en vormen.

Begin jaren negentig bezocht ik dit landgoed. Toen is Vita voor mij als dichter-schrijfster-tuinier een inspirerende vrouw geworden. De constante wisselwerking tussen natuur(haar tuinen) en cultuur(haar schrijven) heeft haar en ook mij steeds geboeid. Zij was een zeer excentrieke figuur, liep steeds in laarzen maar met parelsnoer rond, had een intense passie voor tuinieren. Eerst las ik haar biografie en nadien volgden zowat al haar eigen werken. Zij schreef in haar bureau in de toren van het landgoed.

Vita genoot heel erg van haar besloten formele kruidentuin met een ongelooflijk grote verscheidenheid aan planten. Zij hield van kruiden, oude kruidenboeken, tuinhistorie, Shakespeare’s planten, geuren in de tuin, bijzondere groenten en oude rozen. Ook ik heb iets met kruiden, al heel lang. Van de lente tot de herfst zoveel kleuren groen, zoveel verscheidenheid in geuren, blad en bloei. In hoogzomer vol leven van zoemende bijen en hommels en vlinders. Zo’n veelzijdig gebruik.

Volgens het boekje van The National Trust dat ik ter plekke kocht had Vita zo’n sterke en accurate geurzin dat zij met gesloten ogen en een blad onder haar neus het kruid kon identificeren.