Wat groeide ongestoord doorheen de hitte? Tuinmelde, warmoes en Nieuw-Zeelandse spinazie.
Dat kwam goed uit, want de gewone bladspinazie zou het deze zomer volledig hebben laten afweten bij gebrek aan water. Ok, gewone spinazie is een voorjaars- en najaarsgroente, geen zomergroente, maar wat doe je als je thuis met een fervente spinazievreter zit? Zorgen voor alternatieven. Het trio oude groenten dat we hadden ingezet, heeft zich perfect van zijn taak gekweten en samen verwerkt, zorgen zij tot op heden voor een evenwichtig smaakpalet, dat zelfs onze kieskeurige spinazievreter naar waarde weet te waarderen. Mooi, meer moet dat niet zijn.

De warmoes heeft zich stevig in de grond genesteld en staat er als een rots in de branding. De tuinmelde groeit met het hoofd in de lucht, zonder haar pluimen te laten hangen. De Nieuw-Zeelandse spinazie voelt zich in volle zon volledig in zijn sas en rekt zich schaamteloos en genoegzaam uit, tot groot ongenoegen van zijn buur, de courgette. Wekelijks tracht ik het gevoelig evenwicht door passend geknip in stand te houden. De Nieuw-Zeelander, geboren in een land van verre horizonten, baant zich achter mijn rug onverdroten een andere weg naar de zon. De courgette, die volgens haar palaber echt te weinig aan haar trekken komt, probeer ik met de gepaste beminnelijkheid aan ‘t verstand te krijgen dat de Nieuw-Zeelander in al zijn onstuimigheid toch voor verkwikkende verfrissing zorgt op momenten dat het geen weer is om bloot te liggen.

Wijl het tuinleven gezapig verder kabbelt en het onkruid verstoppertje speelt, lijkt het alsof de tuinman niets meer om handen heeft. Minder vuile handen, dat kan wel, want hem is nu een andere, niet onbelangrijke taak weggelegd. Oog voor detail bijvoorbeeld. Welke bladeren belemmeren het licht aan de rijpende tomaten? Of oog voor comfort. Wilt die spruit geen ruggesteuntje? Of oog voor welbehagen. Is ons courgette nog in haar sas?
Geloof me, een verbonden tuinman heeft momenteel meer dan zijn handen vol.